Świat duchowy
Sformułowanie dowodu na istnienie sfery poza czasem i przestrzenią, czyli świata duchowego, wcale nie jest takie łatwe. Najpierw powinno się wyciągnąć logiczne wnioski z praw i zasad, według których powstał świat fizyczny. Potem należałoby skorzystać z doświadczeń ludzi, którzy przekazali nam świadectwa na temat doznanych przeżyć duchowych. W końcu trzeba być jak detektyw lub sędzia śledczy, który z drobnych faktów, czasami z nieistotnych zdarzeń i nielicznych dowodów na istnienie czegoś nieuchwytnego, musi poskładać obraz prawdy o badanym zjawisku.
Logicznym wnioskiem z tych analiz powinno być stwierdzenie, że świat duchowy jest rzeczywistością duchową przeznaczoną do życia dla wszelkich istot duchowych. Podczas gdy świat fizyczny jest znany każdemu człowiekowi, to świat duchowy nie dla wszystkich jest zrozumiały. Jest on jakby oddzielony od naszej rzeczywistości, ponieważ posiada swoją własną rzeczywistość, inną niż nasza. Można ją określić jako rzeczywistość początkową. Z ziemskiego punktu widzenia świat duchowy może być w pewnym sensie nakładką na świat fizyczny, ale nakładką niewyobrażalnie większą od świata fizycznego. Dlatego można raczej powiedzieć, że świat fizyczny stanowi podkładkę dla świata duchowego. W tej zależności między nimi świat duchowy pełni zdecydowanie nadrzędną rolę, co podkreślam w całym tym opracowaniu. Trzeba jeszcze zaznaczyć, że pierwotnie w zamierzeniach Stwórcy była przewidziana swobodna wymiana energetyczna i informacyjna między tymi światami.
Oczywiście, świat duchowy nie jest widzialny dla ludzkich oczu, tak jak niewidzialne są nasze myśli i uczucia oraz wszystko, co posiada naturę duchową. Czas i przestrzeń to jest to, co zasadniczo odróżnia świat fizyczny od świata duchowego. W tym ostatnim czas nie upływa w rozumieniu ziemskim i nie jest potrzebny, aby pokonać przestrzeń. Podczas gdy w świecie fizycznym miejsce jest punktem w przestrzeni, w świecie duchowym pojęcie miejsca nie istnieje. Bycie w nim ma bowiem inny wymiar, wymiar wszechobecności, to znaczy, że istnienie w nim nie podlega żadnym fizycznym ograniczeniom. Dla nas, przystosowanych do życia w świecie fizycznym z licznymi ograniczeniami, jest to niewyobrażalne. Dlatego, aby zrozumieć funkcjonowanie świata duchowego, trzeba zmienić nasze „fizyczne” pojmowanie czasu i przestrzeni oraz sposób postrzegania tego transcendentnego środowiska przez nasze zmysły. Wymaga to specjalnego stanu skupienia, w którym uciszamy zmysły fizyczne i pozwalamy swobodnie unosić się naszym myślom.
Zazwyczaj trudno przychodzi nam wyobrażenie sobie nieskończoności liniowej, czyli pokierowanie myśli w nieskończoną przeszłość lub przyszłość. Jeszcze trudniej wyobrażamy sobie nieskończoność istniejącą na nieograniczonej płaszczyźnie, a najgorzej radzimy sobie z nieograniczonością przestrzenną, którą reprezentuje świat duchowy. Ten sam problem powstaje ze zrozumieniem braku upływu czasu.
Tak jak zaznaczyłem powyżej, świat poza czasem i przestrzenią nie ma żadnych wymiarów, struktur czy kierunków, a na dodatek nie upływa w nim czas. To jest właśnie wstępna definicja świata duchowego. Tymczasem musimy w tym świecie zlokalizować konkretne byty duchowe, takie jak aniołowie czy osoby duchowe ludzi, którzy zakończyli już swoje życie fizyczne. Najtrudniejsze, a może nawet niemożliwe, jest konkretne zlokalizowanie tam Boga. Powodem jest Jego totalna wszechobecność zarówno w postaci Jego wszechenergii, z której powstał fizyczny wszechświat, jak i w postaci Jego Ducha mieszczącego w sobie wszystkie prawa i zasady rządzące wszechświatem.
Wszelkie byty duchowe mogą być ograniczone tylko swoją osobowością, czyli poziomem inteligencji, woli i uczuciowości. Uzewnętrznieniem inteligencji jest wiedza, a ta jest różna u poszczególnych bytów duchowych. Uzewnętrznieniem woli jest dążenie do doskonałości, gdyż ta jest celem istnienia każdego bytu duchowego i zależy od roli, jaką dany byt duchowy odgrywa wobec Stwórcy. Uzewnętrznieniem uczuciowości jest miłość, która decyduje o pozycji wobec Boga i wobec całego wszechstworzenia. Ogólnie byty duchowe są zróżnicowane w zależności od swojej pozycji wobec Bytu Pierwoistnego.
Będę o tym pisał w następnym rozdziale p.t. „Byty duchowe”.
ESSENCEISM – system badawczy dla określenia Pierwszej Przyczyny