Essenceizm – zasady sytemu
Zasady essenceizmu dotyczą możliwości współistnienia wszechświata fizycznego razem ze wszechświatem duchowym, przenikającym ten pierwszy. Oznacza to współistnienie sfery czasoprzestrzeni razem ze sferą poza czasem i przestrzenią.
Założenia essenceizmu można zebrać w następujące zasady:
1. Zasada bezczasowości lub wieczności (nieoznaczoności czasowej) – to pierwszy z dwóch fundamentalnych atrybutów sfery poza czasem i przestrzenią.
2. Zasada bezstrukturalności (nieoznaczoności przestrzennej), w której nie ma nic zajmującego jakąkolwiek przestrzeń albo objętość – to drugi fundamentalny atrybut tej sfery.
3. Zasada istnienia Absolutnej Pierwszej Przyczyny wypełniającej sobą sferę poza czasem i przestrzenią i będącej źródłem powstania czasoprzestrzeni. Tę Pierwszą Przyczynę zdefiniowałem jako Byt Pierwoistny cechujący się brakiem początku powstania, brakiem czegokolwiek, co mogło być przed Nim, czyli istniejącym od nieskończoności.
4. Zasada wszechistnienia praenergii – to nieoznaczoność stanu energii wypełniającej sferę poza czasem i przestrzenią, a równocześnie oznaczoność tej energii pod różnymi postaciami, gdy wypełnia ona czasoprzestrzeń wszechświata.
5. Zasada istnienia bytów w sferze poza czasem i przestrzenią. Ten rodzaj istnienia jest koncentracją praenergii uformowanej wokół centrum osobowościowego posiadającego inteligencję, wolę i uczuciowość. Tak należy rozumieć definicję każdego z bytów przebywających w tej sferze. Są one osobnymi istotami wywodzącymi się z Bytu Pierwoistnego, stworzonymi na Jego wzór. Jego Intelekt, Wola i Uczuciowość są stałym Źródłem dla wszechrzeczy.
6. Zasada doskonałości – każdy byt zdąża do osiągnięcia doskonałości w oparciu o prawa i zasady pochodzące od Stwórcy, a ponadto, gdy ten byt jest istotą duchową, to do jej osiągnięcia włącza swoją inteligencję, wolę i uczuciowość. Wszystko, w czym Bóg jest bezpośrednio obecny, staje się doskonałe.
7. Zasada niezbędnego sensu istnienia czasoprzestrzeni – to oznacza, że czasoprzestrzeń jest koniecznym miejscem rozwoju dla istot przeznaczonych do wiecznego przebywania w sferze poza czasem i przestrzenią. Tworzy ona środowisko i czas, aby w oparciu o osobę fizyczną istota ludzka osiągnęła doskonałość.
8. Zasada wszechobecności (nieoznaczoność lokalizacji istot duchowych w ich przebywaniu). Wszystkie byty duchowe przebywające w sferze poza czasem i przestrzenią po osiągnięciu doskonałości są w niej wszechobecne.
9. Zasada komunikacji w sferze poza czasem i przestrzenią (system wizji). Wszelkie porozumiewanie się między bytami tam istniejącymi odbywa się za pomocą intuicyjnego przekazywania treści uczuć lub myśli, choć może też w pewnych przypadkach dokonywać się w formie wizji zaczerpniętych z materialnych struktur wszechświata.
10. Wszelkie pochodzące od Pierwszej Przyczyny prawa i zasady funkcjonowania sfery poza czasem i przestrzenią są określone jako wszechdostępne, niezbędne, absolutne, wieczne i dobre, to znaczy zgodne z pierwotnym założeniem Stwórcy.
ESSENCEISM – system badawczy dla określenia Pierwszej Przyczyny