Założenia Teorii wiecznego istnienia

 

Zakładam istnienie sfery poza czasem i przestrzenią, która jest stanem źródłowym dla czasoprzestrzeni wszechświata. To wynika faktu, że wszechświat ma ścisły moment powstania, co jest paradygmatem teorii wiecznego istnienia.

Ten stan można nazwać sferą przenikniętą w całości istnieniem Bytu Pierwoistnego. Posiada On konkretne atrybuty, przymioty i cechy, z których wynika Jego aktywność. Zakładam logiczne analizowanie, kim On jest, jaki On jest i jak działa. W tej sytuacji ja jestem czasowo podmiotem, aby On był obiektem.

Stan poza czasem i przestrzenią – to stan nieograniczony niczym, ani czasem, ani przestrzenią. Stanowi wszytko poza przestrzenią wszechświata, czyli wszystko, co jest w stanie pojąć nasza wyobraźnia. Obrazowo można powiedzieć, że wszechświata tkwi on całkowicie w stanie poza czasem i przestrzenią. Ta sfera czy inaczej ten stan jest jedynym właściwym „miejscem”, w którym możliwe jest istnienie wiecznego Bytu Pierwoistnego. Według teorii wiecznego istnienia wypełnia On ją całkowicie. Można powiedzieć, że utożsamia się z nią. Stąd powstało twierdzenie teorii wiecznego istnienia, że wszechświat powstał z Bytu Pierwoistnego. Zarówno istnienie stanu poza czasem i przestrzenią, jak i Bytu Pierwoistnego są podstawowymi pojęciami, z których wywodzą się wszelkie prawa i zasady tworzące teorię wiecznego istnienia. W pojęciu religijnym można ją nazwać światem lub wszechświatem duchowym.